Η Ελλάδα τραβάει κουπί και η Ν.Δ. κάνει κριτική

Σιγά το θέμα. Εκανε λέει ο Γιώργος κανό, και επειδή διέπλευσε τον δίαυλο Υδρας - Ερμιόνης μετ΄ επιστροφής αυτό αποτελεί σοβαρό αντικείμενο προς συζήτηση- ένα κανάλι μάλιστα, άκου τώρα... εφευρετικότητα οι άνθρωποι, έβαλε και ένα δύστυχο ρεπόρτερ πάνω σε κανό, να κάνει την ίδια απόσταση που διήνυσε ο Γιώργος κωπηλατώντας. Το παιδί φυσικά δεν την έκανε, διότι ποιος μπορεί να τον φτάσει τον Γιώργο σε κάτι τέτοια, αλλά εκεί είναι το θέμα μας; Το θέμα είναι ότι ενώ όλοι τραβάμε πια κουπί, και μερικοί, όπως οι δημόσιοι υπάλληλοι ακόμη περισσότερο, καθόμαστε και ασχολούμαστε με το κουπί που τραβάει ο Γιώργος. Δεν σου λέω, είναι θέμα (και θέαμα), αλλά δεν είναι πια και τόσο τρομερό. Βεβαίως, αν κάτσεις και κάνεις τη σύγκριση με τον άλλον, που το μόνο του άθλημα ήταν το playstation, υπάρχει διαφορά και μάλιστα ουσιώδης. Αλλά ο Γιώργος δεν θα κριθεί από το πόσο αθλητικός τύπος είναι (που είναι) αλλά από το πόσο αποτελεσματικός πρωθυπουργός.
Αλλο μας καίει...
Κι αυτή είναι πια η ουσία της συζήτησης. Το πόσο αποτελεσματικός πρωθυπουργός είναι. Εχει μπροστά του ένα τεράστιο πρόβλημα- πώς θα βγάλει τη χώρα από την κρίση χωρίς να χρειαστεί να ματώσουν κι άλλο οι πολίτες. Οτι δεν θα χρεοκοπήσει ή ότι για να μη χρεοκοπήσει δεν θα χρειαστεί να ξεπουλήσουμε όση αξιοπρέπεια μας έχει απομείνει ως λαού. Οτι δεν θα γίνουμε οι επαίτες της Ευρώπης ή του πλανήτη. Οτι θα το αλλάξει αυτό το κλίμα που κυριαρχεί παντού για την Ελλάδα και τους Ελληνες και που θέλει τους πάντες να μας σιχαίνονται σαν τη χειρότερη αμαρτία τους.
Από αυτά θα κριθεί, κι όχι από το πόσο καλός είναι στο κουπί. Δηλαδή, για να γίνω ακόμη πιο κατανοητός: στο «άλλο» κουπί μάς νοιάζει πώς θα τα καταφέρει και όχι στο αν κάνει 4 ώρες κουπί με το κανό και τη διαδρομή Υδρα- Ερμιόνη- Υδρα σε 4 ώρες ή σε 14 ώρες. Αυτό ποσώς μας ενδιαφέρει. Το άλλο μας «καίει». Εγινα κατανοητός;
Στου κουφού την πόρτα...
Ελπίζω. Γιατί δεν μπορώ πια αυτή την ιστορία. Δείτε τι έγινε με το «βαθύ λαρύγγι» και τα όσα εκείνο είπε περί επαναδιαπραγμάτευσης της συμφωνίας των Βρυξελλών, με αποτέλεσμα τα επιτόκια δανεισμού της Ελλάδας να ανεβαίνουν, να ανεβαίνουν, να ανεβαίνουν, και σε λίγο θα χρειαζόμαστε κιάλια για να τα εντοπίσουμε... Συγκάλεσε Υπουργικό Συμβούλιο και προειδοποίησε τους υπουργούς να αφήσουν τα πολλά λόγια και να ασχοληθούν με το κρίσιμο έργο του υπουργείου τους. Πόσοι τον άκουσαν; Ολοι. Πόσοι συμμορφώθηκαν; Ελάχιστοι. Και πάντως κανείς από αυτούς που θα έπρεπε πρώτοι και καλύτεροι να συμμορφωθούν προς τας υποδείξεις, διότι ό,τι και να λένε δημόσια επηρεάζει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τη δημόσια εικόνα της ελληνικής οικονομίας. Ενα μυστήριο πράγμα ρε παιδί μου μ΄ αυτούς τους ανθρώπους - κρέμονται στις τηλεοράσεις. Λες και ζουν γι΄ αυτές! Αμάν πια...
Χωρίς τσίπα
Το ένα που με εξοργίζει είναι αυτό. Το άλλο είναι το θέαμα που προσφέρει η Νέα Δημοκρατία σύμπασα, από τον αρχηγό ώς τον τελευταίο βουλευτή. Εμφανίζονται στις τηλεοράσεις- απαλλαγμένοι της παραμικρής τσίπας- και ασκούν κριτική στον Γιώργο και την κυβέρνηση. Δουλειά τους είναι δεν λέω, και η κριτική από την αντιπολίτευση είναι ασφαλώς μέσα στο παιχνίδι. Αλλά πώς νομιμοποιείσαι να μιλάς εσύ που μας έφτασες στο σημερινό χάλι; Από πού αντλείς το δικαίωμα και το θράσος να ασκείς κριτική; Δεν σου λέω ότι ο Γιώργος τα κάνει τέλεια, και το ίδιο τέλεια λειτουργεί και η κυβερνησή του. Οχι. Και λάθη κάνουν, και αστοχίες έχουν, και προβληματικές λειτουργίες παρουσιάζουν, και ζητήματα σωστού συντονισμού αντιμετωπίζουν. Αλλά αδελφέ, αυτοί προσπαθούν. Εχουν πέσει με τα μούτρα στη δουλειά και επιχειρούν να βάλουν τάξη σε μια χώρα που έχει διαλυθεί. Βεβαίως, εκ του αποτελέσματος θα κριθεί η προσπάθειά τους, αλλά μη με προκαλείς λέγοντάς μου ότι κατέστρεψαν τη χώρα. Εξι μήνες κυβερνούν- αδύνατον να έχουν καταφέρει τα «επιτεύγματα» τα δικά σας, στα 5 χρόνια!  
Κάθονται και απολογούνται!
Θα μου πεις, εσένα τι σε νοιάζει και τα λες αυτά; Τι ζόρι τραβάς; Εδώ εκείνοι που υφίστανται αυτού του είδους την κριτική, κάθονται και απολογούνται (απολογούνται, θα τρελαθώ!!!) για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, ωσάν να είναι υπεύθυνοι για τη σημερινή κατρακύλα και να εκλιπαρούν συναίνεση, από ποιους; Από αυτούς που μας έφεραν ώς εδώ. Ζητάς συναίνεση από ποιον ακριβώς; Από τον Σαμαρά που ήταν μέλος της κυβέρνησης Καραμανλή; Από τον Παπαθανασίου που ήταν υπουργός Οικονομίας; Από τον... τον... τον... και όλους με τον έναν ή τον άλλο τρόπον ασέλγησαν επί της χώρας στη διάρκεια της νεοδημοκρατικης διακυβέρνησης; Και προς τι, τη ζητάς; Να σε φωτίσουν για το πώς μας έφτασαν ώς εδώ; Συγγνώμη, αλλά όπως λένε και στην πατρίδα μου την Ηπειρο, «ο καθένας είναι άξιος της μοίρας του», και προφανώς και η κυβέρνηση άξια της δικής της. Ως εκ τούτου παύω να ασχολούμαι και θα επανέλθω όταν το κρίνω σκόπιμο. Αμα, πια. Εχω «φορτώσει» άσχημα...
Το αιματοκύλισμα θα συνεχιστεί
Θα ασχολούμαι με θέματα άλλα, πιο βατά, και πιο κοντά στον λαό. Για παράδειγμα: αυτοί που είναι επιφορτισμένοι με την αστυνόμευση των εθνικών οδών, τι ακριβώς έχουν να πουν για το νέο αιματοκύλισμα που απέφερε 38 νεκρούς και 553 τραυματίες, τι ακριβώς έχουν να απολογηθούν για το έργο τους αυτές τις άγιες ημέρες; Φαντάζομαι τίποτε. Τίποτε σημαντικό. Γιατί κάτι άλλα που άκουσα, του είδους τα περισσότερα ατυχήματα έγιναν σε επαρχιακούς δρόμους και μέσα σε πόλεις, μου μοιάζουν περισσότερο με αστείες δικαιολογίες παρά με επί της ουσίας προσέγγιση στο μέγα πρόβλημα του πώς χάνονται τόσοι άνθρωποι κάθε τόσο στους δρόμους. Μακελειό που θυμίζει Βαγδάτη είναι όλο αυτό και αναρωτιέμαι πότε θα βρεθεί μια κυβέρνηση να πάρει τα δραστικά εκείνα μέτρα που θα σώσουν τον κόσμο από τη σφαγή. Δεν είμαι αισιόδοξος. Αντίθετα, πιστεύω ότι όλα αυτά θα συνεχίζονται όσο η Αστυνομία κάνει τα στραβά μάτια και δεν εφαρμόζει τον νόμο και όσο η Πολιτεία δεν αποφασίζει να στείλει στη φυλακή όσους παρανομούν εκδίδοντας διπλώματα οδήγησης για 300 ευρώ. Εγινα σαφής;

Τoυ ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΡ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ